 |
| Stworzenie Adama |
Dziś zajmę się omówieniem fresku autorstwa Michała Anioła. Stworzenie Adama przez samego Boga. Fresk ten jak na stworzenie przypada nie mógł się znaleźć nigdzie indziej jak w Kaplicy Sykstyńskiej na Watykanie. Świetności temu freskowi dodaje piękno jego wykonania połączone z pięknem ludzkiego ciała. Do dziś jest on wzorem dla sztuki umiłowania ludzkiego ciała, sofiści uznają ten nurt za antropocentryzm. W, którym człowiek jest panem wszech materii. Bóg na fresku daje Adamowi, pierwszemu mieszkańcowi raju iskrę, mianowicie chodzi o iskrę życia. Ich palce niemal się stykają. Adam leży na ziemi wyściełanej trawą niczym basza. Bóg natomiast na purpurowym suknie. Adam posiada pępek co kłóci się z tym, że miał by być stworzony tylko przez Boga. Lecz możliwe, jest iż to sukno na, którym Bóg leży jest w kształcie przypominające macicę, natomiast ten zielony fragment, który zwisa z pod sukna jest pępowiną. Tych informacji można się dowiedzieć z encyklopedii. Natomiast w innej wersji sukno na, którym leży Bóg to serce, które wiecznie bije dla człowieka. Mięśniem sercowym i motorem do życia jest różnorodność gdyż w tym sercu ukrywa się kobieta. Może to być Ewa. Palec Boży dosięga każdego na co ma wskazywać ten obraz, każdy posiada jakiś talent, należy jedynie go odkryć i podążać za nim. Tudzież odkrywać świat powoli by zyskać jak najwięcej talentów. Bóg w owym sercu jest przedstawiony w otoczeniu silnych, wprost bardzo mocnych i potężnych bytów nadprzyrodzonych, które towarzyszą mu nie tylko z tego co możemy zauważyć w pieśniach. Są to cherubowie. Stworzenie Adama odbywa się między niebem a ziemią. Widać w tle góry i niebo, nieskalane jeszcze przez człowieka tereny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz